Drugi

Nastał kolejny dzień, w którym młoda blondynka wraz ze swoją koleżanką już od rana harowały na wysokości lamperii, by zadowolić swoich ważnych gości – dwudziestu dwóch piłkarzy, kilka sztabowców, trenerów…

- Widziałam Ciebie wczoraj z Lucasem i Davidem nad basenem – zaczęła brunetka, wchodząc do kuchni, po kolejne talerze z posiłkami.

- Przyszli do mnie i zaczęli gadać… Chciałam cię przeprosić za wczoraj… Naprawdę nie chciałam tak naskoczyć, ale chodzi o to, by cię nikt nie nakrył na rozmawianiu w najlepsze  z naszymi gośćmi…

- Jasne, rozumiem. Po pracy można wszystko – brunetka puściła dziewczynie oczko i z talerzami wyszła na salę.

- Cieszę się, że rozumiesz – powiedziała sama do siebie brunetka i poszła w ślady przyjaciółki.

Kiedy zaczęła  rozkładać talerze piłkarzom, spojrzała na Lucasa, który się w nią wpatrywał jak w obrazek.

- Ma pani może długopis i kartkę? – spytał, na co ona się zaśmiała. Kiwnęła głową i wyrwała z notesu kartkę, podając coś do pisania.

Odeszła by wziąć sztućce i jak wróciła, brunet oddał  rzeczy plus małą karteczkę. Spojrzała na niego wymownie a on tylko puścił jej oczko.

Kiedy skończyła rozkładać, wróciła na bar. Usiadła i wyciągnęła karteczkę  na której widniało pytanie: ‘ Przejdziemy się dzisiaj gdzieś?’ a tuż pod tym jego numer telefonu.

Uśmiechnęła się pod nosem, wyciągając z kieszonki  swoją komórkę.

‘ Z chęcią. Kończę o siedemnastej’ – wysłała i schowała w poprzednie miejsce.

- Tu się chowasz! – powiedziała Marina – Co się stało, że tak się uśmiechasz?

Dziewczyna nie odpowiedziała, tylko wręczyła karteczkę, która dostała do Lucasa.

- To fantastycznie! Korzystaj! – przyjaciółka rzuciła się jej na szyję.

Nagle usłyszały czyjejś  chrząknięcie. Odsunęły się od siebie i ku ich zdziwieniu zobaczyły Davida.

- Możemy porozmawiać? – spytał Marinę. Ona uśmiechając się, przytaknęła.

~*~

- Masz jakieś plany na dzisiaj? – spytał prosto z mostu. Znał brunetkę dopiero niecały jeden dzień, a tu takie pytanie.

Dziewczyna pokręciła głową.

- A chciałabyś spędzić wieczór ze mną? – speszył się lekko, gdyż nie wiedział jaka będzie jej reakcja.

-Pewnie, czemu nie?

- To o osiemnastej przed hotelem?

Przytaknęła entuzjastycznie, a na twarzy Davida zagościł szeroki uśmiech.

- Muszę iść na trening. Do zobaczenia – pocałował ją w policzek i wyszedł z restauracji.

~*~

- No, to mam na dzisiaj koniec! – powiedziała blondynka i usiadła na krześle. Zdjęła buty i zaczęła kręcić stopami, by przestały ją boleć.

- Cześć – usłyszała głos i spojrzała na ladę baru. Szybko założyła baleriny i odpowiedziała mu ‘ Hej’

- Gotowa jesteś? – spytał i uśmiechnął się, pokazując swoje śnieżnobiałe zęby.

- Na śmierć zapomniałam! -  przyłożyła rękę do twarzy – Dasz mi dwadzieścia minut?

- Pewnie, poczekam w holu.

Natalie pobiegła do windy, przyciskając nerwowo guzik, jakby to miało przyspieszyć jej przyjazd. Mruczała pod nosem ‘ szybciej!’ a kiedy wsiadła, przycisnęła guzik z numerem dwanaście i spoglądała na zegarek.

Wpadła do pokoju, ściągając z siebie pospiesznie rzeczy. Weszła pod prysznic , by się odświeżyć. Kiedy skończyła wyszła owinięta ręcznikiem i otworzyła szafę, wyjmując z niej krótkie dżinsowe spodenki, beżowy top i tego samego koloru sandałki.

Przebrała się błyskawicznie i wyszła z pokoju trzaskając drzwiami. Weszła do windy i spojrzała na zegarek.

- Nie wierzę, wyrobiłam się!

Kiedy zjechała na parter, zobaczyła siedzącego na kanapie Lucasa, który wstał jak ją tylko dojrzał kątem oka.

- Punktualna jesteś – uśmiechnął się. – Znasz jakieś  fajne miejsce, gdzie można byłoby sobie zrobić spacer?

______

Dzisiaj taki krótki :)

Naprawdę nie wiecie jak się cieszę, że to opowiadanie przypadło Wam do gustu! :D

No to chyba w piątek wystartuję z Ramosem :D

Całuję!