Szósty

Dziewczyny czekały już na trybunach, niesamowicie podekscytowane. Co rusz wymieniały się swoimi uczuciami, radością…

- O patrz. Wychodzą. – powiedziała brunetka wyglądając na składy.

- Patrz Luiz gra! – powiedziała blondynka i uśmiechała się od ucha do ucha.

- Lucas jest na ławce – skwitowała Natalie, lecz wciąż się uśmiechała.

Kiedy zaczął się mecz, emocje nie odstępowały kibiców nawet na krok. Śpiewali, krzyczeli ile się dało, by podnieść na duchu swoich zawodników.

Kiedy Nene w trzydziestej minucie wbił gola, kibice The Blues jeszcze mocniej dopingowali. Niestety, do końca  pierwszej połowy wynik się nie zmienił, wciąż było zero do jednego dla PSG.

-Zobaczysz, jeszcze to wygramy! – mówiła wciąż Marina co rusz wstając z trybun.

Kiedy rozpoczęła się druga połowa, blondynka była zawiedziona faktem, że David został zdjęty z boiska i zamieniony na Ivanovicia.

- Ciekawe kiedy wejdzie Lucas – pytała się pod nosem Natalie. Była zapalonym kibicem FC Barcelony, więc kibicowanie Chelsea było dla niej nowym, ale zarazem przyjemnym doświadczeniem.

I nastąpił przełomowy moment. W sześćdziesiątej trzeciej minucie  wszedł na boisko niejaki Lucas Piazon za Lukaku. Gra stała intensywniejsza po jeszcze sześciu zmianach. Natalie trzymała kciuki za Brazylijczyka.

W osiemdziesiątej  pierwszej minucie Piazon wbił gola i tym samym wyrównał wynik, brunetka aż podskoczyła z radości, patrząc jak chłopak się cieszy z gola. Zobaczyła również jak posyła jej słodki uśmiech i z dłoni robi serduszko. Zrobiło się jej ciepło na sercu i dalej klaskała z ogromnym uśmiechem na ustach.

~*~

- Zakochałaś się w nim – powiedziała jej starsza przyjaciółka, zaraz po tym jak skończył się mecz.

- Dlaczego tak uważasz? – spytała i uśmiechnęła się do niej. Obie czekały pod szatnią zawodników, by móc im pogratulować remisu.

- Spędzacie z sobą czas, świetnie czujecie się w swoim towarzystwie…

- Lucas chce bym pojechała z nim na resztę meczy i wróciła z nim do Londynu – zaczęła brunetka, wpatrując się w drzwi szatni.  – To dopiero coś...

- Zgadzam się  z Tobą. - powiedziała Marina i już po chwili była uwieszona na szyi przyjaciółki – Korzystaj, będę tęsknić!

I w tym momencie wyszli chłopacy z Chelsea.  Dziewczyny się trochę odsunęły by nie przeszkadzać im w wychodzeniu, a kiedy zauważyły Davida i Lucasa, krzyknęły ich imiona tym samym zwracając na siebie uwagę reszty zawodników.

Przyjaciele podeszli do dziewczyn i przytulili się do nich.

- Gratuluję gola – powiedziała Natalie  i musnęła usta Lucasa.

Wtedy usłyszeli ciche ‘ uuuuuu’ ze strony przyjaciół.

- Był dla ciebie – szepnął jej osiemnastolatek i objął w pasie.

- Dziękuje – również odpowiedziała mu cicho.

- Co wy na to, byście wpadły dzisiaj do mojego pokoju? – zaproponował David. Oczywiście Marina przytaknęła jako pierwsza, a Lucas z Natalie zaraz po niej.

- Trzeba jakoś wykorzystać pozostały nam czas – skwitowała brunetka i ruszyli w stronę wyjścia ze stadionu. Chłopacy weszli do autokaru, a dziewczyny szły na pieszo do hotelu, rozmawiając.

- Naprawdę chce byś z nim zamieszkała w Londynie? – spytała Marina, idąc przed siebie. Wciąż nie mogła w to uwierzyć.

- Tak. Zakochaliśmy się chyba w sobie i bardzo mu zależy. Powiedziałam już ojcu o tej wyprawie i zgodził się, więc czemu mam nie korzystać?

~*~

- No i schowałem mu te korki w swojej szafce. Zamknąłem ją, a on na trening poszedł bez butów! – opowiadał David o swoich wybrykach na treningach, jakie wywijał Lucasowi, który nie pozostawał mu dłużny.

- Ja to Davidowi, zawsze zabieram ręczniki z łazienki jak idzie się kąpać. Potem krzyczy na cały głos ‘ Lucas, matole. Oddawaj ręcznik!’

Znów wszyscy wybuchli gromkim śmiechem. Czuli się swobodnie w swoim towarzystwie. Nikt by nawet nie pomyślał, że znali się  raptem trzeci dzień.

- Właśnie Lucas. Rozmawiałam z tatą i mam pełną zgodę by z Tobą jechać do Londynu – powiedziała Natalie, a brunetowi aż oczy zaświeciły z radości. Wstał, podniósł ją i zaczął kręcić się wokół własnej osi.

- Właśnie… ja rozmawiałem z trenerem i zgodził się byś z nami jeździła na mecze autokarem i w ogóle wszystko z nim załatwiłem.  Mamy kilka miejsc wolnych więc nie widzi jakiegokolwiek problemu!

- Wygląda jeszcze gorzej niż po tym jak się dowiedział, że Natalie może z nim jechać. On popada w paranoję radości – powiedział szeptem David do Mariny, na co ona wybuchła śmiechem.

- Słyszałem to – powiedział Lucas, siadając na kanapie.

- Tobie nic nie umknie – odgryzł się David, który zaraz po tym dostał poduszką od osiemnastolatka.

I tak rozpętała się bitwa na poduszki w pokoju numer trzysta pięćdziesiąt, a śmiech roznosił się po całym piętrze, uniemożliwiając innym spanie. Trzeba również dodać, że większość osób mieszkających w pokojach na tym piętrze to byli piłkarze Chelsea FC, którym śmiechy z tego pokoju nie przeszkadzały. Byli do nich już przyzwyczajeni. Tam gdzie David i Lucas tam śmiechy do rana.

_________

no i oto odcinek szósty, moje drogie. Jeszcze siódmy i epilog. 

Jak tam po Świętach? Obżarte? xd

W sobotę dodam odcinek na Ramosie i to będzie tyle na ten rok! 

Pozdrawiam i całuję!